زیبایی های غدیر
جلوه گر شد بار دیگر طور سینا در غدیر ریخت از خم ولایت مى به مینا درغدیر
رودها با یكدگر پیوست كم كم سیل شد موج مى زد سیل مردم مثل دریا در غدیر
هدیه جبریل بود« الیوم اكملت لكم» وحى آمد در مبارك باد مولى در غدیر
با وجود فیض« اتممت علیكم نعمتى» از نزول وحى غوغا بود غوغا در غدیر
بر سر دست نبى هر كس على را دید گفت آفتاب و ماه زیبا بود زیبا در غدیر
بر لبش گل واژه « من كنت مولا» تا نشست گلبُن پاك ولایت شد شكوفا در غدیر
«بركه خورشید» در تاریخ نامى آشناست شیعه جوشیده ست از آن تاریخ آنجا در غدیر
گرچه در آن لحظه شیرین كسى باور نداشت مىتوان انكار دریا كرد حتى در غدیر
باغبان وحى مىدانست از روز نخست عمر كوتاهى ست در لبخند گل ها در غدیر
دیدهها در حسرت یك قطره از آن چشمه ماند این زلال معرفت خشكید آیا در غدیر؟
دل درون سینه ها در تاب و تب بود اى دریغ كس نمىداند چه حالى داشت زهرا در غدیر
“محمد جواد غفورزاده” (شفق)