اولین بانوی مؤسس مدرسه علمیه خواهران
زینت السادات همایونی(۱۲۹۶-۱۰تیر۱۳۹۵ش.) مشهور به بانو همایونی از نزدیکترین شاگردان بانو امین اصفهانی بودند. ایشان نخستین دانشجوی زن دانشکده وعظ و تبلیغ تهران (دانشکده الهیات کنونی) بود. بانو همایونی، «مکتب فاطمه(س)» را به منظور ایجاد محیطی اختصاصی برای تحصیل زنان در علوم دینی پایهگذاری کرد. ایدۀ تاسیس مدرسهای برای بانوان که در آن علوم دینی تدریس شود (یعنی همان حوزه علمیه بانوان) بعد از تجربۀ تحصیل در تهران به ذهن بانو همایونی رسید. ایشان این ایده را با استادش بانو امین در میان گذاشت. بانو امین با ورقۀ اجتهاد خود برای این مدرسه مجوز گرفت. مجوز مدرسۀ دینی بانوان با عنوان جواز تاسیس کلاس قرآن و رساله صادر شد. این نام به این دلیل بود که تا پیش از این مدرسهای با این ماهیت سابقه نداشت. دستور خرید خانه ای به عنوان محل مدرسه از جانب بانو امین صادر شد و امورات مربوط به آن به وکیل بانو امین، میرزا علی خان تابش و عروس بانو امین، فروغالسادات سپرده شد. این گونه مکتب فاطمه(سلام الله علیها) در سال تحصیلی ۴۵-۱۳۴۴ تاسیس شدند. پس از آن بانو امین کلیۀ امور مربوط به مکتب را به بانو همایونی واگذار کرد. او نیز با الهام از برنامۀ درسی دانشکده الهیات دانشگاه تهران، برای مکتب فاطمه برنامۀ درسی نوشت. اساتید آن هم از میان شاگردان بانو امین انتخاب شدند و کار اولین حوزۀ علیمۀ بانوان با عنوان مکتب فاطمه با ۶۰ نفر بانویی که شوق آموختن علوم دینی داشتند، آغاز شد.
بانو همایونی در سال ۱۳۸۸ش به عنوان چهره ماندگار جمهوری اسلامی ایران انتخاب و در سال ۱۳۹۰ در همایش «امینه امین» در اصفهان، از مقام او تجلیل شد. از بانو همایونی آثاری در زمینه علوم اسلامی و معارف اهل بیت (علیهم السلام) از جمله ترجمۀ اربعینالهاشمیه اثر بانو امین، زن مظهر خلاقیتالله، ترجمۀ بخشی از اسرارالآیات ملاصدرا، عشق ذوی القربی دربارۀ حضرت زهرا(سلام الله علیها)، نسیم ولایت دربارۀ حضرت علی(علیه السلام) و … منتشر شده است. روحشان شاد